Persbericht

Kerk gaat vóór regenseizoen tijdelijke woningen bouwen in Haïti

De bouwpakketten bestaan uit hout, golfplaat voor het dak, orkaanriemen voor het dak, en cement. Het doel is gezinnen terug te brengen naar de plek van hun eigen woning nadat het puin is weggeruimd in georganiseerde dienstbetoonprojecten. Zodra het puin weg is, worden er tenten of de nieuwe tijdelijke woningen opgebouwd. Op deze manier blijft de kerk eraan werken om een normale toestand te herstellen en mensen weer zelfredzaam te maken. ‘Het beginsel van de welzijnszorg moet hier worden toegepast om de mensen te helpen zichzelf te helpen’, aldus Berthony Theodore, een hogere leider van de kerk in Haïti. Welzijnsmanagers van de kerk zijn plaatselijke kerkleiders behulpzaam geweest bij het opzetten van een goed voorzien magazijn met levensbenodigdheden zoals bonen, rijst en melk. Plaatselijke gemeenteleiders nemen bestellingen op. Vervolgens worden de goederen afgeleverd bij de negen kerkgebouwen die gebruikt zijn als opvanghuizen voor mensen die ontheemd zijn door de aardbeving. MORMOONSE KERKEN IN HAÏTI: TOEVLUCHTSOORDEN VAN VEILIGHEID EN RUST Weken na de aardbeving vinden honderden gezinnen nog steeds een onderkomen in de negen kerkgebouwen rond Port-au-Prince De kerken zijn nu een toevluchtsoord van rust en veiligheid voor de mensen die er onderdak hebben gevonden. De kerk heeft bijna vijftienhonderd tenten ter beschikking gesteld aan daklozen, en veel van die tenten zijn nu rond de kerken opgezet. ‘Een buurman vertelde me hierover en nodigde mij uit om mee te gaan’, zegt Cazy Lenlingly (16). ‘Ik ben erg blij dat ik hier ben. Iedereen is erg aardig en heeft mij hartelijk ontvangen, God zij dank.’ Aanvankelijk zochten meer dan zevenduizend mensen hun toevlucht in de kerken. Van hen was meer dan tweederde niet van het mormoonse geloof. ARTSEN De kerk heeft enkele medische teams opgezet om te voorzien in de medische behoeften van de vele mensen die bij de aardbeving gewond zijn geraakt. ‘Ik kon niet op de bank blijven zitten toekijken als er iets was dat ik kon doen’, aldus dokter John Matheson uit Kennewick (Washington), die dit aangedaan vertelt. Artsen, vrijwilligers uit de Verenigde Staten, werkten zij aan zij met de Haïtiaanse dokter Gislaine St. Louis, die kinderarts en lid van de kerk is. ‘Na de aardbeving heb ik mijn privékliniek gesloten om mij voltijds toe te wijden aan hulpverlening aan kinderen in de omgeving’, aldus dr. St. Louis. ‘Ik heb de kinderen lief en wil dat ze beter worden.’ Toen dr. St. Louis en haar collega’s de verschillende kerken begonnen te bezoeken, verbreidde het nieuws zich snel door de gemeenschap en druppelden er tientallen patiënten binnen die om hulp kwamen. De artsen verbonden allereerst wonden die men had opgelopen bij de aardbeving en zorgden ervoor dat ze goed genazen en niet geïnfecteerd raakten. ‘Wat mij ontroerde, was dat ik zag hoe de mensen bijeenkwamen in de kerk, en hoe snel de kerk de eerste hulp na de ramp op touw zette’, aldus dr. St. Louis. Zelfs in de chaos ontspringt er vaak toch nog hoop. Drie artsen zeggen dat ze op hun dag van aankomst in Haïti meteen met hun eerste medische noodgeval geconfronteerd werden. ‘Ik zag een vrouw zwaar ademen en persen. Ze ging bevallen!’ aldus dr. Rodney Anderson uit Vernal (Utah, VS). Dokter Anderson wist alles van bevallingen. Hij heeft gedurende zijn loopbaan meer dan vierduizend baby’s ter wereld gebracht. ‘Ik hoopte al dat ik daar een baby ter wereld zou kunnen brengen. Ik dacht alleen niet dat het zou gauw zou gebeuren’, zegt hij. De dokters Matheson, Anderson en Craig Coley uit Houston (Texas, VS), legden de hoogzwangere moeder op een tafeltennistafel en brachten een piepkleine maar gezonde jongen ter wereld. De kersverse moeder, Noiselia Saintdor, zegt dat zij en haar vijf kinderen in paniek raakten toen de aardbeving hun huis vernietigde. Ze renden de straat uit zonder zich ergens in veiligheid te kunnen brengen. ‘Wij zijn geen lid van deze kerk, maar ik bad tot God om te weten waar ik heen moest’, zegt Noiselia. Ze zag anderen naar de kerk gaan en volgde hen. ‘Toen ik arriveerde, was ik erg blij omdat ik me hier veilig voel’, herinnert Noiselia zich. ‘Ik ben de mensen dankbaar die ons hier ontvangen hebben en iedereen die zulk goed werk doet.’

Stijlgidsnotitie:Als u De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen in een artikel noemt, gebruik dan bij de eerste vermelding alstublieft de volledig naam van de kerk. Voor meer informatie over het gebruik van de naam van de kerk, zie onze onlineStijlgids.