De koor- en orkestleden, allen vrijwilligers, offerden hun vakantie op, lieten dierbaren achter en maakten de lange reis om twintig dagen lang, van 27 juni tot 16 juli 2016, hun muziek aan het Europese publiek ten gehore te brengen, dat hen in het hart sloot.
Gabriele Sirtl, public-affairsbestuurder in het gebied Europa, zegt: "Het bezoek van het Mormoons Tabernakelkoor en het Orchestra at Temple Square is een grote zegen voor de kerkleden in Europa. Ze kunnen het koor live zien, en dat is toch anders dan op video of tijdens de satellietuitzending van de algemene conferentie. Ik zag het publiek, kerklid of niet, tijdens het concert één worden in hun bewondering voor de koorleden, hun muziek, toewijding en geest. Velen zeiden ontroerd te zijn door het concert, en vooral de lofzangen van de kerk".
Dergelijke sentimenten werden onder veel concertgangers gehoord, zoals godsdiensthistoricus professor Jean-François Mayer, die het concert in Zürich bezocht en naderhand op zijn blog schreef: ‘Geloof verzet niet altijd bergen, maar het verandert wel levens […]. Het is niet alleen hun liefde voor de muziek die de leden van het Tabernacle Choir motiveert, maar hun geloof.’
Het is dat soort begrip van ons geloof, waarover ouderling Patrick Kearon, leider van de kerk in Europa, zegt dat het van vitaal belang is. ‘Duizenden mensen zijn naar het koor en orkest komen kijken en luisteren — en ze vonden het fantastisch. Dankzij het koor openen we deuren en sluiten we vriendschap. Het ontzenuwt heersende misvattingen over wie we zijn en verzacht harten. De kerkleden zelf zijn erdoor opgebouwd.’
De koor- en orkestleden vinden het ook belangrijk om recht te doen aan de muziek van de meesters, een Europees erfgoed dat ten grondslag ligt aan de muziek van het koor. Koorlid Connie Erickson zegt: "Als we optreden, als het onze beurt is om muziek te brengen en schoonheid te scheppen, wil ik dat ons publiek voelt dat we ons uiterste best doen. Ik wil hen bedanken voor het geschenk van hun componisten, hun musici, en hun volksmuziek. Ik hoop dat ze onze oprechte liefde voor de muziekkunst voelen en dat ze voelen dat hun muziek bij ons in goede handen is". Maar de grootste vreugde die een optreden de koor- en orkestleden brengt, is wellicht dat ze stem kunnen geven aan hun geloofsovertuiging en liefde voor God.
Koorlid Rebecca Cheney zegt: "Ik hoop dat de concertgangers onze liefde hebben gevoeld. Niet alleen voor de muziek, maar ook voor hen. Ik hoop dat hun hart is geraakt door de geest van wat we ten gehore brachten. Er is een bijna magisch gevoel dat het koor en het orkest tijdens een uitvoering met het publiek verbindt. Ik hoop dat ze dat hebben gevoeld en opgebouwd naar huis zijn gegaan, dat het concert iets aan hun leven heeft toegevoegd".
‘Soms, als het koor bij heel bijzondere gelegenheden zingt, voel ik dat we als het ware depoorten van de hemel aanraken’, zegt koorlid Rebecca Farnsworth. ‘Dat gevoel is met geen pen te beschrijven, maar je krijgt er wel een brok van in de keel en tranen in de ogen. Er komt eenspeciale geest en rust over het podium en je hoopt dan dat het publiek dat ook voelt, die ontroering uit een “meer verheven wereld”. Het is alsof er engelen bij je zijn".
Sonja Sperling Poulter, een alt in het koor afkomstig uit Frankfurt, had een boodschap voor de mensen in haar land. ‘Ik wil dat het publiek weet dat de ruim 400 mensen op het podium niet naar Europa zijn gekomen om culturen, kerken en natuurparken te zien; het belangrijkste wat ze wilden zien waren de mensen voor wie ze optraden. Ik wil dat het publiek weet dat iedereen op het podium gelooft in het goede in de mens, dat ze allemaal geloven dat er een God is, die hen kent en van hen houdt, en dat het nooit te laat is om veranderingen aan te brengen die tot geluk leiden".